Bedankt

Lieve lezeressen!

Er is al een tijdje weinig te beleven hier, toch? Terwijl er in vroegere dagen maandelijks een of meerdere nieuwe fantasieen verscheen, is er dat nu stukken minder. Hoe komt dat? vroeg ook Jose zich al enkele keren af (overigens bedankt voor de belangstelling!). Wel, er is in ieder geval een stevig gebrek aan inspiratie, dat zal iedereen hier duidelijk zijn. Voor mijn gevoel heb ik mijn fantasieen allemaal al wel eens beschreven. Dat wil niet zeggen dat er geen fantasieen meer zijn hoor, maar ze komen wel telkens op hetzelfde neer. Dat was de oplettende lezer natuurlijk ook allang opgevallen. Mijn behoefte om te verwennen en de uitwerking daarvan te zien is in talrijke verhalen vastgelegd. Voor nu heb ik het gevoel dat elk nieuw verhaal eigenlijk al eerder geschreven is.
Het verlangen is er nog altijd, maar de fantasie is dezelfde van vorige maand en van die daarvoor. Ik kan er geen nieuw verhaal meer van maken.

Het is geen verwijt, maar ik denk dat het gebrek aan reacties een van de oorzaken is. De spannende reacties van vroeger op mijn verhalen (meestal op een Belgische blog site fantasieen.skynetblogs.be) zorgden voor best wat opwinding en ja, van sommige reacties ging mijn fantasie weer aan het werk. Dat zorgde dan weer voor een nieuw lekker verhaal. Het was een geile wisselwerking. Ik zal proberen een verklaring te geven voor deze situatie, even wat achtergrond informatie en wat er aan vooraf ging:

Mijn behoefte om lichamelijk te verwennen, en de opwinding die de reactie daarvan bij me teweeg brengt, wordt voor mijn gevoel niet begrepen door mijn lief. Raar he, als ik dat zo schrijf, mijn lief. Ik ben gelukkig met mijn leven, ze is zeker mijn lief. We zijn best een gezegend gezin, huisje, boompje, beestje, en ook nog kinderen, gezond, leuk werk. Wat klaag ik nou? Nou, ik vind dat een laatste, en voor mij zeer wezenlijk, stukje ontbreekt. Mijn verlangens wekken meestal onbegrip op ("waarom zijn alle mannen toch zo op sex belust?") en elke poging om een zinvol en respectvol gesprek hierover te voeren worden vrijwel op voorhand afgehouden ("waarom moeten we het daar toch elke keer over hebben?"). Ik vermoed dat dit veroorzaakt is door haar opvoeding: "sex is vies, daar praten we niet over". Wegstoppen en negeren. Ze ontkent dit ook niet.
Dat helpt ons overigens niet verder, in haar gedrag volhardt ze het afhouden van alles wat maar naar erotiek neigt. Als ik haar eens iets schunnig sms, of haar een toespeling maak, merk ik dat de hakken in het zand gaan, en haar lichaamstaal verandert.

Het gruwelijke dilemma is dan ook: ik ben gelukkig met het grootste deel van ons leven, maar ik wil ook lichamelijke intimiteit, erotiek en passie meemaken en ondergaan. Is die behoefte sterk genoeg om het buiten de deur te zoeken?
In eerste instantie niet. Internet leverde voldoende manieren op om aan mijn behoeftes te voldoen. Maar dat is wel surrogaat-erotiek, een slap aftreksel :-). Een paar jaar terug ontstond er een hevig verlangen naar meer en vooral naar echt. Ik verlangde naar zachte liefkozende armen om me heen, een warm lichaam dat zich tegen me aan vleit. Ogen die me geil en hunkerend aankijken. Ik denk dat dat onderdeel zou moeten uitmaken van een relatie, maar dat is het bij mij niet. Ik heb er veel moeilijke gesprekken over gevoerd. Of proberen te voeren, want de boot werd vaak afgehouden.
Op een gegeven moment besloot ik verder te zoeken. Ik begon met dating sites, en meende daar te lezen dat echte vrouwen naar echte erotiek verlangden en dat ik maar hoefde te mailen en ik dat ook kon beleven (hoe naief kun je zijn...) Tevens vond ik een blog van een Belgische man die precies beschreef hoe hij zijn minnares had gevonden en vooral wat voor erotische avonturen hij met haar beleefde. Wat opwindend! Dat wilde ik ook!

Ik merkte de enorme opwinding die van de beschrijvingen van de erotische avonturen van het Belgisch koppel uitging, en merkte dat het mij in zekere zin stimuleerde. Zelf had ik al heel lang erotische fantasieen (ongetwijfeld ingegeven door de ero-armoede in mijn situatie). Wie niet? zou ik bijna denken! Een en een is twee: ik begon zelf verhalen te schrijven. Geen werkelijke avonturen maar fantasieen. Deze fantasieen ontstonden wel uit situaties die ik werkelijk meemaakte. Het kon een leuke collega zijn, die op maandagmorgen met een leuk nieuw jurkje op het werk kwam. Het kon een vrouw zijn die haar kinderen naar zwemles bracht, of een zakenvrouw die ik tegenkwam op een vliegveld in het buitenland. Of elke combinatie van dit soort situaties die ik maar kon fantaseren. De hoofdrol in die fantasieen is vrijwel altijd voor een vrouw die al wat ouder is. In ieder geval niet het spreekwoordelijke groene blaadje. Meestal moeders (en ik ben niet de enige liefhebber, getuige de term MILF :-) ). Of een vrouw die ouder is als ik.

De verhalen publiceerde ik op een Belgische blog. Het bleek dat deze fantasieen door een select gezelschap graag gelezen werden, en er werd ook gereageerd. Zowel in de vorm van reacties op mijn blog als emails. Het gaf me een goed gevoel en wond me mateloos op. Ik vond het heerlijk te lezen wat mijn verhalen (mijn fantasieen!) met de lezeres deden. Vaak wijdden ze en-detail uit hoe ze het lezen van mijn fantasieen ondergingen, hoe ze zich voelden en hoe ze reageerden, en hoe ze er van genoten, al dan niet met speeltjes. Ik waardeerde hun beschrijvingen en hun reacties. Het gaf me weer inspiratie voor vervolgverhalen of nieuwe fantasieen. Er ontstond een soort wisselwerking uit: ik schreef geile verhalen, zij schreven hoe het ze opwond, en daar werd ik door geprikkeld en een nieuw fantasie ontstond. 

Met twee leuke vrouwen kreeg ik een intiemer contact en mocht ik heerlijke erotiek beleven. Een paar superfijne dates waren het resultaat. Helaas niet voor lang. Mede door eigen toedoen werden beide "relaties" veel te snel beeindigd. Daarmee is mijn verlangen naar meer natuurlijk niet verdwenen. Integendeel, ik zou nog altijd graag een gelijkgestemde dame verwennen. Een paar fijne uurtjes lichamelijk zijn: armen om elkaar heen, warmte tussen ons in. Knuffelen, aanraken, kussen, beminnen. Langzaam en uitgebreid genieten van wat ik in mijn fantasieen ook zo graag doe: verwennen en kijken naar haar genot.  Ik verlang nog altijd naar die zachte armen om me heen, naar een warm lichaam en ogen die me hunkerend aankijken.
Er moeten toch vrouwen zijn die thuis in zo'n zelfde soort situatie leeft, weinig aandacht van je partner terwijl je er zo naar verlangt. In een relatie waaruit je zeker niet weg wilt, om wat voor reden dan ook, terwijl je aan de andere kant toch ook je vrouwelijkheid en je verlangens gewaardeerd zou willen zien worden. We moeten toch in staat zijn elkaar dan te vinden, zou je zeggen. Samen het gemis ontvluchten en met fijne aandacht voor elkaar het leven een beetje naar je hand zetten....
Toch is het moeilijker dan gedacht, of kijk ik op de verkeerde manier rond?

Maar goed, terug naar de bedoeling van dit berichtje: met mijn fantasie is niks mis, maar het worden eentonige verhalen, en dus denk ik dat ik voorlopig een stuk minder zal schrijven en publiceren. Ik vermoed dat ik niet helemaal zal stoppen, maar dat weet ik niet zeker. Af en toe borrelt de drang om te schrijven weer op, maar niet voldoende om een heel verhaal te schrijven. Voorlopig even geen nieuw verhaal dus. 

Maar geloof me, ik geniet nog altijd van een prikkelende reactie, van een lekker intiem mailtje. Mijn email adres blijft actief, en op emails reageer ik altijd.
In ieder geval dank voor jullie belangstelling, jullie reacties (al dan niet anoniem), en soms geile berichtjes.

Dikke kus

Jeroen